Hz Sa’d, cennetlik oldukları Peygamber Efendimiz tarafından müjdelenen on bahtiyar sahabilerden biridir. Kureyş kabilesinden ve Beni Zühre soyundandır. Peygamber Efendimizin annesi Hz Amine de Beni Zühre’dendi. Bu sebeple Efendimiz Sa’d İbni Ebu Vakkas’a ” benim dayımdır’‘ derdi.
Onun islamiyetle ilk şereflenen sahabilerin beşincisi veya yedincisi olduğu söylenir. Müslüman olduğu zaman daha on yedi yaşında bir delikanlıydı. Bu halini ” Müslüman olduğumda yüzümde henüz tüy yoktu” diye anlatmıştı. Onun bir özelliği de Allah yolunda ilk ok atan ve ilk kan döken kimse olmasıdır.
İLK KAN DÖKME OLAYI
Sa’d ra islamiyeti kabul ettiği zaman müşriklerden biri ona hakaret etti. O da bir devenin çene kemiğini kaptığı gibi adamın başını yardı. Allah yolunda yere düşen ilk kan bu oldu. Uhud Gazve’sinde düşmana bin ok attı. Bu savaşta Resulü EkremEfendimiz ona bir yandan ok veriyor, bir yandan da:
” Anam babam sana feda olsun, ey Sa’d! At! ” buyurarak kendisini destekliyordu. Bütün savaşlarda Hz Peygamberin yanından ayrılmadı ve onun daha nice hayır dualarını aldı.
Onun başarılarını artıran Fahri Kainat Efendimizin ” Ya Rabbi! Okunu doğrult ve duasını kabul et! ” şeklindeki niyazlarıdır. Bu sebepledir ki Hz Sa’d attığını vurur, Cenab-ı Hakka arz ettiği dualar kabul edilirdi. Bunu bilenler onun bedduasını almaktan korkarlardı.
Sa’d İbni Ebu Vakkas seksen yıldan fazla bir hayat sürdü.Hicretin 55. yılında Medine de hastalandı. Aşere-i Mübeşşere’den en son vefat eden o oldu. Rşvayet ettiği 270 hadisin 15 tanesi hem Buhari’de hem de Müslim’in Sahih’lerinde yer aldı.
kaynak: Riyazü’s Salihin – İmam Nebevi
Add a Comment